الزامات عمومی برای آسانسورهای آتش نشانی

الزامات عمومی برای آسانسورهای آتش نشانی

ساختمان‌هایی با اختلاف ارتفاع بیش از ۲۳ متر از سطح زمین باید دارای حداقل یک آسانسور آتش نشانی (با توان حمل یک برانکارد) باشند.

ساختمان‌هایی با اختلاف ارتفاع بیش از ۴۰ متر از سطح زمین باید دارای حداقل دو آسانسور آتش نشانی (با حداقل توان حمل یک برانکارد در یکی از آن ها) باشند.

یک آسانسور آتش نشانی باید دارای تمامی ضوابط مطرح شده در مباحث مقررات ملی ساختمان در خصوص آسانسور و چاه‌های مختص به آسانسور باشد.

تصرفات درمانی، نگهداری سالمندان، نگهداری از کودکان خردسال و دبستان‌ها، میبایست حداقل یک آسانسور آتش نشانی با توان حمل یک برانکارد را داشته باشند.

حداقل ابعاد مفید اتاق آسانسور آتش نشان با توان حمل برانکارد، ۱۲۰۰ در ۲۱۰۰ میلیمتر با حداقل بازشوی ۹,۰ متر است و حداقل بار اسمی ۱۰۰۰ کیلوگرم برای ظرفیت حمل آسانسور مورد نیاز است.

یک آسانسور آتش نشانی بدون توانایی حمل برانکارد، آسانسوری تعریف می‌شود که قادر به حمل حداقل ۸ انسان، همچنین تحمل وزن ۶۳۰ کیلوگرم باشد و سایر الزامات مربوط به آسانسور آتش نشانی در این مبحث نیز باید در مورد آن صدق کند.

حداکثر مسافت پیمایشی برای رسیدن به آسانسور آتش نشانی در هر طبقه نباید بیشتر ۳۰ متر پیمایشی باشد.

آسانسور آتش نشان باید به تمامی طبقات ساختمان دسترسی داشته باشد. مگر به تایید مقام قانونی که به نحو دیگری تصویب شده باشد.

تمامی سیستم‌های اعلام حریق ساختمان باید به صورت اتوماتیک به مرکز هدایت آسانسور‌ها متصل بوده؛ تا در صورت اعلام حریق، کلیه آسانسور‌ها به اجرای برنامه حریق از قبل تعریف شده بپردازند و از سرویس دهی عمومی خارج شوند.

آسانسور آتش نشانی باید دارای یک سیستم مخابراتی توکار در داخل اتاق آسانسور باشد، تا بتواند ارتباط مستقیم صوتی میان آتش نشانانی که در هنگام حریق از آن استفاده می‌کنند و پایانه‌ای که کنترل دستی آسانسور را در تراز تخلیه خروج بر عهده دارد بر قرار کند همچنین باید یک دستگاه مخابراتی نیز در اتاق موتور خانه آسانسور آتش نشان نیز موجود باشد.

سیم کشی سیستم مخابراتی باید از درون چاه آسانسور آتش نشان صورت گرفته و دارای مقاومت حداقل دو ساعت در برابر حریق باشد.

در هنگام بروز حادثه، در صورت قطع برق شهری آسانسور آتش نشانی باید دارای منبع تامین برق ثانویه (ذخیره) باشد و سیستمآسانسور آتش نشان به صورت اتوماتیک به منبع تامین انرژی ثانویه متصل شود.

منبع برق ثانویه (ذخیره) باید توان تامین انرژی الکتریکی، به مدت حداقل دو ساعت، برای کلیه تجهیزات آسانسور‌های آتشنشانی را داشته باشد.

آسانسور آتش نشانی باید در داخل اتاق خود و همچنین در طبقات دارای چراغ هشدار نمایش دهنده اتصال آسانسوربه سیستمذخیره انرژی ثانویه باشد.

الزام است لابی آسانسورآتش نشانی دارای سیستم تهویه مخصوص به خود باشد تا در صورت نفوذ دود احتمالی توانایی تخلیه آن و جا گذاری هوای تازه را داشته باشد.

اجرای لابی ویژه آسانسور آتش نشان که حداقل یک ساعت مقاوم در برابر حریق بوده و همچنین دودبند باشد در تمامی طبقاتالزامی است.

حداقل ابعاد لابی آسانسور آتش نشانی نباید کمتر از ابعاد اتاق آسانسور آتشنشانی باشدو باید امکان گردش برانکارد در آن درنظر گرفته شود.

درب لابی آسانسور آتشنشان باید خود بسته شو و یا بسته شو به شکل اتوماتیک باشد و تمامی متعلقات آن نظیر چارچوب، قفل، دستگیره و … نیز باید حداقل یک ساعت در برابر حریق مقاوم باشند.

جزییات اجرایی ساختمان باید به نحوی باشد که از رسیدن آب به اجزای آسانسور آتشنشان جلوگیری شود.

سیستم‌های مکانیکی و الکترونیکی آسانسور‌های آتش نشانی باید در زمان‌های مشخص مورد تعمیر و نگهداری قرار بگیرد و این سرویس‌ها باید در زمانی انجام بگیرند که ساختمان در حال تعطیلی است یا فعالیت کمی دارد. تعمیرات حداکثر طی ۲۴ ساعت پس از تعطیلی باید انجام شوند.

مراحل خروج از سرویس دهی آسانسور‌ها درساختمان در هنگام دریافت خبر حریق

تمام آسانسور‌ها در یک ساختمان به محض دریافت خبر حریق از سوی سیستم اعلام حریق باید:

تمامی فراخوانی‌های طبقات را کنسل کنند.

اتاق آسانسور باید به تراز تخلیه خروج باز گردد ودر هیچ تراز طبقه دیگری توقف نکند.

درب اتاق کابین در تراز تخلیه باز شده تا استفاده کنندگان احتمالی حاضر در اتاق آسانسور از آن خارج شوند.

درب آسانسور بسته شود و آسانسور از سرویس دهی عمومی خارج شود.

آسانسور‌های آتش نشان در تراز تخلیه خروج (یا طبقه‌ای که قبلا از طرف مسئولین سازمان آتش نشانی تایید شده است) به واسطه ملزوماتی که در این ضابطه ذکر می‌شوند آماده فرمان پذیری از مقام مسئول قرار بگیرند.

آسانسور‌های آتشنشانی باید به گونه‌ای برنامه ریزی گردند که در طبقات حریق به هیچ عنوان باز نشوند.